Conjugaison de bröckeln

Conjugaison du verbe bröckeln [v.]

Infinitiv
Präsens

-bröckeln

Indicativ
Präsens

ichbröckle ou bröckele

dubröckelst

erbröckelt

wirbröckeln

ihrbröckelt

siebröckeln

Präteritum

ichbröckelte

dubröckeltest

erbröckelte

wirbröckelten

ihrbröckeltet

siebröckelten

Konjunktiv
Präsens

ichbröckle ou bröckele

dubröckelst

erbröckle ou bröckele

wirbröckeln

ihrbröckelt

siebröckeln

Präteritum

ichbröckelte

dubröckeltest

erbröckelte

wirbröckelten

ihrbröckeltet

siebröckelten

Imperativ
Präsens

(du)bröckele ou bröckle

Partizip
Präsens

-bröckelnd

Perfekt

-gebröckelt

Abréviations

Pos. Positif

Komp. Komparativ

Super. Superlativ